„Australia. Gdzie kwiaty rodzą się z ognia” – Marek Tomalik

Wydawnictwo: Otwarte, 2011

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Liczba stron: 316

Moja ocena: 5/6

Ocena wciągnięcia: 5/6

*****

Australia do niedawna była dla mnie pojęciem raczej abstrakcyjnym. Wiedziałam o niej właściwie tyle, czego nauczyłam się wiele lat temu w szkołach i niewiele ponad ten poziom. Owszem, spotkałam ze dwa razy w życiu Australijczyków, którzy byli w trakcie swego słynnego już chyba gap year, podróżowali po Europie. Zadziwili mnie swym cudnym akcentem, wielką ilością pozytywnego nastawienia i luzem. Ale i od nich nie dowiedziałam się nawet skromnej części tego, co poznałam dzięki tej właśnie książce.

Marek Tomalik jeździ do Australii od ponad 20 lat! Przez ten czas zdołał przejechać ten kontynent właściwie wzdłuż i wszerz. Odwiedzał zarówno duże miasta, jak i zapadłe wsie oraz totalną dzicz. Przeżył tam więcej, niż wielu z nas przeżywa przez całe swe życie. Stara się poznać Australię i jej mieszkańców najbardziej, jak jest to możliwe.

To właśnie dzięki jego książce mogłam lepiej zrozumieć, co jest tak specjalnego w kontynencie tak bardzo odciętym od reszty świata; dowiedzieć się sporo na temat Aborygenów i relacji między ludnością miejscową i napływową; poznać zagrożenia czyhające na podróżujących po Australii oraz sposoby na radzenie sobie z zagrożeniami i problemami w podróży. Autor zaoferował czytelnikowi masę informacji dotyczących geografii, fauny, flory, kultury, wierzeń, podejścia do życia, podróżowania, stosunków międzyludzkich, sztuki, historii i wielu innych tematów. Ta książka to naprawdę niezmiernie bogate źródło informacji na temat tego kontynentu. A to wszystko przedstawione w ciekawy sposób – niby zwyczajnie, tak, jakby siedziałoby się razem z autorem przy ognisku, popijało VB i rozmawiało przez całą noc.

Książka ta napisana jest językiem potocznym, ale bardzo barwnym, a na dodatek autor ma dar odwzorowywania rzeczywistości i malowania scen w taki sposób, że ma się wrażenie, że się tam było razem z nim. Mimo tego, że pełno w niej faktów, różnorakich informacji, to kompletnie nie ma się wrażenia zasypania i nudy, wręcz odwrotnie. Zapewne wynika to ze zgrabnego połączenia przeżyć autora z „suchymi” informacjami. Do tego dochodzą bardzo fajne zdjęcia. Jedynym minusem jest fakt, że nie są one poukładane adekwatnie do tekstu, co lubię o wiele bardziej, niż takie porozrzucanie ich po treści książki, jakby na chybił trafił. Ale wydanie książki jest przepiękne, zwiększa przyjemność lektury.

Nie była to jednak dla mnie fascynacja od pierwszej strony. Przez mniej więcej ćwierć książki myślałam sobie „jest ok, ale skąd ten cały szum dookoła tej książki?”. Potem, powolutku i praktycznie niezauważalnie, zaczęła mnie podbijać pasja autora i jego miłość do Australii. Sama nie wiem kiedy zaczęłam czytać bardziej zachłannie, z większym i większym zainteresowaniem. A na końcu okazało się, że zostałam z wielką dozą ciekawości i chęcią dowiedzenia się więcej. I chociaż myślę, że nigdy nie będzie mi dane wyjechać do Australii (nawet bym nie wiedziała od którego miejsca zacząć!), to jednak jestem wdzięczna autorowi za to, że otworzył mój umysł i serce na ten zakątek świata. A to wszystko dzięki jego miłości i pasji, która jest zaraźliwa! © Agnieszka Tatera